Naam: Richard Smith
Woonplaats: Amsterdam
Functie: Oprichter
De echte interesse begon eigenlijk nadat ik geblesseerd raakte tijdens mijn tafeltennis carrière. Ik speelde toen in de Eredivisie. Het moment dat ik in het derde jaar van de studie, Fysiotherapie mijn eerste patiënt behandelde was tevens het moment dat ik mijn herintrede deed in de Eredivisie tafeltennis bij de senioren. Dus toen had ik de hele cirkel rond gemaakt, van geblesseerd, studeren, opkrabbelen vanuit een lagere klasse om zo weer in de Eredivisie te komen en toen dacht ik: ik ben klaar met mijn tafeltennis carrière, nu wil ik ik voor mijn Fysiotherapie carrière gaan en volledig voor de volle 100%, zoals ik dat vroeger ook deed met tafeltennis. Die periode van geblesseerd zijn, herstellen en terugkomen, helemaal in je eentje, dat zag ik als een nieuw doel om andere mensen daarin te begeleiden.
“Die periode van geblesseerd zijn, herstellen en terugkomen, helemaal in je eentje, dat zag ik als een nieuw doel om andere mensen daarin te begeleiden.”
In mijn optiek vind ik dat niet uitmaken, omdat mijn prioriteit altijd bij de blessure ligt. Wat zal ik zeggen… De beroemdste namen zijn Diego Maradona, Johan Cruijff en David Beckham. Betere namen kan ik niet zo snel verzinnen.
“Iedere keer is een hoogtepunt als je afscheid neemt van een klant die tot volle tevredenheid met zijn beperkingen of verworven vrijheden weer kan functioneren.”
Mijn absolute hoogtepunt is denk ik iedere keer dat ik een schilderij af heb. Ik zie elke blessurebehandeling als een schilderij wat iedere kunstenaar tot een goed einde moet brengen. Dat zijn voor mij de hoogtepunten, iedere keer weer. Het is een nooit eindigend fenomeen, omdat ik 365 dagen werk en ik probeer altijd 7 dagen per week. Dat is inmiddels al 45 jaar geleden begonnen en dat heeft me nooit meer losgelaten. Iedere keer is een hoogtepunt als je afscheid neemt van een klant die tot volle tevredenheid met zijn beperkingen of verworven vrijheden weer kan functioneren.
“Ik heb geen hobby’s, dus al ik niets te doen heb dan denk ik na, vooral over mijn patiënten.”
Nadenken. Ik kan die vraag makkelijk beantwoorden, omdat mensen mij dat vaker gevraagd hebben over de laatste decennia. Ik heb geen hobby’s, dus al ik niets te doen heb dan denk ik na, vooral over mijn patiënten.
Afgelopen weekend werd mijn moeder ter aarde besteld en daarvoor moest ik natuurlijk een speech schrijven. Ooit heeft een goede vriend van mij, mij een vlinderrijk gedrag toegedicht. Dat was zijn waarneming zoals hij mij kende en hij noemde dat ‘zo vrij als een vlinder’. Ik hecht meer aan het lied wat ik als introductie voor mijn speech heb gebruikt bij mijn moeders begrafenis: ‘I want to be free’ van Elvis Presley. Ik denk dat dat mij het beste omschrijft.
